İdare kelimesinin daire ile bir yakınlığı olmalı. Zira idare, daire içinde dönüp duran anlamını da çağrıştırıyor. Bu kelime ile karşılaşılmayan yer yoktur sanırım. Tarih boyunca idare ve idarecilik üzerine sayısız yazılar, yorumlar yazılmıştır. İnsanlık var oldukça idareciler de olmuştur. İdareciler davranışlarına göre iyi ya da kötü olarak anılıp ya da anılmaya devam edecektir. İyilik ve kötülüğünü zaman belirleyecektir. İdareci olmak, gerçekten en zor sanatlardan biridir, belki de. Nasıl ki her çalgı aletinin çalınma şekli farklıysa, her karakterin iletişimi de farklıdır. İşte idarecilik farkı burada ortaya çıkacaktır. Farklı insanları uyum içinde çalıştırıp güzel ortamlar sağlayabilmektir. Farklı müzik aletlerinden bir orkestra oluşuyorsa, bir sistemde çalışan insanlar da onlar gibi uyum içinde çalışırsa bir eser çıkar. Yoksa gürültü ve görüntüden başka bir şey oluşmaz. Bu orkestranın önündeki o şefe büyük iş düşüyor. Yoksa melodiler uyumsuzluktan öte geçemez. Orkestranın şefi neyse idarecilik de o dur. Onun için o şeflerle idareciler kısmen benziyor. Hareketleri yapmanın yanında şeflerin yüzündeki duyguları da incelemek gerekir. Bir yerden güzel ses gelmiyorsa orkestranın şefine bakılmalıdır.
Geçenlerde bir sohbet ortamında idare etmek, idarecilikle ilgili pek çok konu geçti. Herkesin yaklaşımı ve düşüncesi farklı farklıydı. Kimi, koltuk, adamı değiştirir derken; kimi, idareci olunca empati yapılmadığından, pek çoğunun çatık kaşlı ve sert dilli olduğundan tutun da pek çok konuda eleştiri yapılırken, bazıları ise idarecilerini öve öve bitiremedi. Yalnız yeni çocuğu olmuş çalışan bir annenin eleştirisi beni çok şaşırttı. Bizim idarecilerin eşleri çalışmadığı için benim durumumu anlamıyorlar, şeklindeki sözlerinin yanında bir başka bayanın da kendisine kadının yeri evidir, siz olmasanız yönetim daha kolay olur dendiğini söyleyince üzüldüğümü saklayamadım. O zaman şu fikir aklıma geldi. Madem her alanın okulu var, o halde neden dört yıllık idarecilik okulları olmasın dedim. Bir vasfı kazanırken fakülte zorunluluğu şart koşuluyorsa yöneticilik içinde fakülte oluşturulup oradan mezun olanlar bu göreve gelse nasıl olur acaba. İnsanları anlayamayan, onlara bakınca yüzündeki hüznü göremeyen, neşesine ortak olamayan bir teknik adam, idareci, orkestra şefi, nasıl başarılı olacak diye düşünmek lazım.
İdarecilik denince şu örnek beni hep duygulandırır. Peygamberimiz döneminde mescidi temizleyen bir kız çocuğu varmış. O her zaman gelir mescidi temizler, gidermiş. Peygamberimiz şehir dışında, seferdeyken bu kız ölür. Bu kız defnedildikten bir süre sonra şehre dönen peygamberimiz, her zamanki gibi sefer dönüşü ilk önce mescide uğrar. Küçük hizmetçi kızı göremeyince onu sorar. O öleli birkaç gün oldu derler. Peygamberimiz bu durumdan niçin haberdar edilmediğini sorar. Muhtemelen kimse onu önemsemedi. Sonra peygamberimiz bu hizmetçinin mezarına giderek dua eder. Bu örnek metodu çok uzun zaman önce okuduğum bir kitapta insanlara değer vermeyle ilgili bir yazıda, yabancı bir yazar üniversitenin birinde profesör olarak çalışıyor. Öğrencilerine 100 puanlık bir soru soruyor. Kitap defter her şey serbest oluyor, yapan sınıfı geçecek, ama geçen yok. Bu iletişim sorusu şu:“Sınıfları temizleyen yaşlı bayanın adı ne?”İşte bu sorunun kaynağı yukarıdaki olaydır.(Bu soruyu bizdeki bir hoca da kendi tekniği gibi kitabında anlatarak aynı soruyu o da çocuklarına sormuş)
İdarecilik müzik ve diğer yetenekler gibi doğuştan geliyor, sonradan kazanılmıyor. Yani taşıma bilgi ile daire dönmüyor.
