ARMUTLU KÖYÜ
Tarihi: Köyün kuruluş tarihi, halkının nereden ve ne maksatla geldiğini kesin olarak ispatlayan herhangi bir delil bulunamamış ve bilinmemektedir.
Bu konuda yaşlılardan; köyün aslının yörük olduğu, bundan 300 yıl önce Akkise civarında yaşarlarken orada obalar arasında çıkan bir anlaşmazlık nedeniyle şimdiki köyün bulunduğu yerin aşağısında mezarlık mevkiindeki yerde kurulduğu, köy halkının tek geçim kaynağının hayvancılık olduğu, daha sonra çobanın biri Akdağ tepesi yamaçlarında keçileri otlatırken, keçilerin her gün su içtiği kaynağı bulduğu ve bunun üzerine köy halkı o zaman ki eşkiya baskınlarına ve burada daha rahat hayvancılık yapacaklarını düşünerek köyün şimdiki bulunduğu mevkiye taşındığı gibi bilgiler alınmıştır.
Armutlu İsminin Verilişi: Bu yörük kabilesi Akkise yakınlarında "Armutlu Bük" denilen mevkide yaşıyorlarmış. Sonradan bu yere taşındıklarında eski ismi buraya vermişler. Armutlu köyü kuruluşu bakımından çevrenin en eski köyü olarak kabul ediliyor. Bu kabilelerin sürülerle keçilerinin olduğu söyleniyor. Kadınların kıyafetlerinden de yörük oldukları anlaşılıyor.
Tarihi Eserleri: Hiçbir tarihi esere ve izine rastlanmamıştır. Sadece köyün güneyinde olan Göksu ırmağı kenarında kervanlar hanı vardır. Bu han sağlam yapısıyla halâ ayakta duruyor. Şimdi kapanmış olan doğudan gelip Hadim tarafına uzanan bu kervan yolu üzerindeki handa eskiden kervanların konakladıkları anlaşılıyor.
Yemekleri: Tarhana çorbası, un çorbası, pekmez çorbası, patates yemeği, bulgur pilavı, makarna, üzüm hoşafı, fasulye ve nohuttan yapılan yemekler, lahana ve pırasa yemeği. Bunlardan başka süt mamulleri yenilmektedir.
Konut Durumu: Evler toprak örtülü ve taş duvarlıdır. Genelde tek katlıdır. Evlerin arka tarafları dağa doğru yapılmıştır. Delik delik küçücük pencereleri vardır. İki katlı evlerin altı samanlık ya da ahır olarak kullanılmaktadır. Evler sağlıklı değildir. Odaları büyük ve soğuktur.
Kültür Durumu: Okuma yazına oranı %75 civarındadır. Daha önce kız çocuklarını okula göndermediklerinden genelde yaşlı kadınlarda okuma-yazma yoktur. 1970 yılından sonra herkes kız erkek ayrımı yapmadan çocuklarım okula göndermeye başlamış. İlkokuldan sonra okumuş olan, ortaokul, lise, yüksekokul ve fakülte bitirenler vardır. Bu köyden Kurtuluş Savaşı'na 5 kişi katılmıştır. Bir kooperatif kurulmuş fakat faaliyete geçememiştir.
Ekonomik Durumu:Başlıca geçim kaynakları: hayvancılık, tarım, Avrupa ülkelerinde işçilik ve el sanatlarıdır.
Coğrafi Durumu: Tamamen engebeli bir arazide Erenler tepesinin yamacına kurutmuş bir dağ köyüdür. Köyün doğusunda Şaplar, kuzeybatısında Akdağ, güneyinde tamamen Toroslar uzanmaktadır. Hamzalar Kasabası, Taşbaşı ve Yeniköy komşularıdır.
İlçeye olan uzaklığı 43 km. dir. İle olan uzaklığı yaklaşık 90 km. dir. Köyün 8 km. güneyinden geçen Göksu, köyün hayat kaynağıdır. Bitkilerini sulamak için büyük ölçüde faydalanılır. Köyün suyu yok denecek kadar azdır. Köy 3 mahalleden oluşmuştur. Aşağı, Orta ve Büyük Mahalle. Aşağı mahallenin diğer adı dikenli mahalledir.
Bu konuda yaşlılardan; köyün aslının yörük olduğu, bundan 300 yıl önce Akkise civarında yaşarlarken orada obalar arasında çıkan bir anlaşmazlık nedeniyle şimdiki köyün bulunduğu yerin aşağısında mezarlık mevkiindeki yerde kurulduğu, köy halkının tek geçim kaynağının hayvancılık olduğu, daha sonra çobanın biri Akdağ tepesi yamaçlarında keçileri otlatırken, keçilerin her gün su içtiği kaynağı bulduğu ve bunun üzerine köy halkı o zaman ki eşkiya baskınlarına ve burada daha rahat hayvancılık yapacaklarını düşünerek köyün şimdiki bulunduğu mevkiye taşındığı gibi bilgiler alınmıştır.
Armutlu İsminin Verilişi: Bu yörük kabilesi Akkise yakınlarında "Armutlu Bük" denilen mevkide yaşıyorlarmış. Sonradan bu yere taşındıklarında eski ismi buraya vermişler. Armutlu köyü kuruluşu bakımından çevrenin en eski köyü olarak kabul ediliyor. Bu kabilelerin sürülerle keçilerinin olduğu söyleniyor. Kadınların kıyafetlerinden de yörük oldukları anlaşılıyor.
Tarihi Eserleri: Hiçbir tarihi esere ve izine rastlanmamıştır. Sadece köyün güneyinde olan Göksu ırmağı kenarında kervanlar hanı vardır. Bu han sağlam yapısıyla halâ ayakta duruyor. Şimdi kapanmış olan doğudan gelip Hadim tarafına uzanan bu kervan yolu üzerindeki handa eskiden kervanların konakladıkları anlaşılıyor.
Yemekleri: Tarhana çorbası, un çorbası, pekmez çorbası, patates yemeği, bulgur pilavı, makarna, üzüm hoşafı, fasulye ve nohuttan yapılan yemekler, lahana ve pırasa yemeği. Bunlardan başka süt mamulleri yenilmektedir.
Konut Durumu: Evler toprak örtülü ve taş duvarlıdır. Genelde tek katlıdır. Evlerin arka tarafları dağa doğru yapılmıştır. Delik delik küçücük pencereleri vardır. İki katlı evlerin altı samanlık ya da ahır olarak kullanılmaktadır. Evler sağlıklı değildir. Odaları büyük ve soğuktur.
Kültür Durumu: Okuma yazına oranı %75 civarındadır. Daha önce kız çocuklarını okula göndermediklerinden genelde yaşlı kadınlarda okuma-yazma yoktur. 1970 yılından sonra herkes kız erkek ayrımı yapmadan çocuklarım okula göndermeye başlamış. İlkokuldan sonra okumuş olan, ortaokul, lise, yüksekokul ve fakülte bitirenler vardır. Bu köyden Kurtuluş Savaşı'na 5 kişi katılmıştır. Bir kooperatif kurulmuş fakat faaliyete geçememiştir.
Ekonomik Durumu:Başlıca geçim kaynakları: hayvancılık, tarım, Avrupa ülkelerinde işçilik ve el sanatlarıdır.
Coğrafi Durumu: Tamamen engebeli bir arazide Erenler tepesinin yamacına kurutmuş bir dağ köyüdür. Köyün doğusunda Şaplar, kuzeybatısında Akdağ, güneyinde tamamen Toroslar uzanmaktadır. Hamzalar Kasabası, Taşbaşı ve Yeniköy komşularıdır.
İlçeye olan uzaklığı 43 km. dir. İle olan uzaklığı yaklaşık 90 km. dir. Köyün 8 km. güneyinden geçen Göksu, köyün hayat kaynağıdır. Bitkilerini sulamak için büyük ölçüde faydalanılır. Köyün suyu yok denecek kadar azdır. Köy 3 mahalleden oluşmuştur. Aşağı, Orta ve Büyük Mahalle. Aşağı mahallenin diğer adı dikenli mahalledir.
