Ata yurdum viran olsa da... 2010_6_6 tarihinde Konya'dan fosil yakıtlı taşıtlarla başlayan yolculuğumuz Bozkırda demir atlarla devam etti.
Akçapınar koruluğundan Dalamaz başı, Sokunca ve nihayet Meyre.
Yolda Anağız teyzemle karşılaştık hayır dualarını alıp yola devam..
Köye vardığımızda dostum Sadiye kahvede köylülerimle oturmasını söyleyerek ebediyete intikal etmiş büyüklerimi ziyarete mezarlığa gittim. Biraz hüzün ama yol uzun hayat durmaz. Hayat bisiklete binmek gibi durursan düşersin..Kahvenin önüne geldiğimde Sadi akrabalarımla ve köylülerimle muhabbeti geliştirşmiş idi.
İçilen güzel çaylar için:
Mehmeh Ali Dayıma, gönnüğün Mustafa dayıma, Ali emmime
Hoş sohbetleri ve hoş karşılamalarından dolayı:
Abdurrahman dayıma Murat abi ve Cengiz'e o an orda bulunan tüm köylülerime teşekkür ederim.
Devamı aşağıda..
Sohbet ve çaylar çok güzel olmasına rağmen yolcu yolunda gerek diyerek yayla yollarına vurduk kendimizi. Yayla yolları taştan atayurdum özlemin çıkardı bizi baştan.
Çocukluğumun o güzel anılarının üzerinden geçen yol, Tufrantaşı'nı Cingencayırı'nı yerle bir ettiği gibi de tarihe gömmüş. Anılarımın böğrüne bir pıçak gibi saplanmış...
Yaylanın soğuk suyu bi nebze olsun yüreğimize su serpti en azından çeşmemiz milat gibi dimdik ayakta.
Yaylalardan ayrılmak zor olsada hayat beklemez. Yola devam. Soluğu Aygırda (suçıktığı) aldık. Tırman tırman Çat yaylası. Bu zahmete değdi doğrusu dadını ve rengini unuttuğumuz bir ziyafet bizi bekliyordu.Bu ziyafeti bize tatdıran Mahmut DEMİRYAKAN'a ve arkadaşım Erdal DEMİRYAKAN'a teşekkür ediyorum
Hava her türlü muhalefeti yapmasına, hedef uzak, yollar çetrefilli olmasına rağmen kararlı idik.İlk hedef Dipsizgöl.Dipsizgöl'e gitmek çocukluğumda içimde bir ukte idi. Dipsizgölün adını duyupta gidemeyenlere armağanım olsun.
Ve dostum Sadi yol arkadaşım.
Bir kaç resim ve yine çetin yollara devam. Akşam olmadan Alacabele varmamız gerekir.Pedallara sıkı basıp aşmalıyız.Hedefe varmalıyız.Nihayet Alacabel göründü, geldiğimiz yöne doğru bir foto alabiliriz artık. O da ne? Fotoğraf makinelerimiz ikisinin de pili bitik.Benim makinemi biraz zorladım ve dostumun ancak bir resmini alabildim..
Alacabelden Seydişehi're saat 20.00 da, demir atları fosil yakıtlıya atarak Konya'ya saat 22.00 intikal ettik.
HOŞÇAKALIN TEKRAR GÖRÜŞMEK DİLEĞİYLE.
Uzun zamandır siteye giremediğimden önemli günlerimde bana mesaj gönderen tüm Meyrelileri önemsiyor ve TEŞEKKÜR ediyorum.
Özgür Aslan/Konya
Akçapınar koruluğundan Dalamaz başı, Sokunca ve nihayet Meyre.
Yolda Anağız teyzemle karşılaştık hayır dualarını alıp yola devam..
Köye vardığımızda dostum Sadiye kahvede köylülerimle oturmasını söyleyerek ebediyete intikal etmiş büyüklerimi ziyarete mezarlığa gittim. Biraz hüzün ama yol uzun hayat durmaz. Hayat bisiklete binmek gibi durursan düşersin..Kahvenin önüne geldiğimde Sadi akrabalarımla ve köylülerimle muhabbeti geliştirşmiş idi.
İçilen güzel çaylar için:
Mehmeh Ali Dayıma, gönnüğün Mustafa dayıma, Ali emmime
Hoş sohbetleri ve hoş karşılamalarından dolayı:
Abdurrahman dayıma Murat abi ve Cengiz'e o an orda bulunan tüm köylülerime teşekkür ederim.
Devamı aşağıda..
Sohbet ve çaylar çok güzel olmasına rağmen yolcu yolunda gerek diyerek yayla yollarına vurduk kendimizi. Yayla yolları taştan atayurdum özlemin çıkardı bizi baştan.
Çocukluğumun o güzel anılarının üzerinden geçen yol, Tufrantaşı'nı Cingencayırı'nı yerle bir ettiği gibi de tarihe gömmüş. Anılarımın böğrüne bir pıçak gibi saplanmış...
Yaylanın soğuk suyu bi nebze olsun yüreğimize su serpti en azından çeşmemiz milat gibi dimdik ayakta.
Yaylalardan ayrılmak zor olsada hayat beklemez. Yola devam. Soluğu Aygırda (suçıktığı) aldık. Tırman tırman Çat yaylası. Bu zahmete değdi doğrusu dadını ve rengini unuttuğumuz bir ziyafet bizi bekliyordu.Bu ziyafeti bize tatdıran Mahmut DEMİRYAKAN'a ve arkadaşım Erdal DEMİRYAKAN'a teşekkür ediyorum
Hava her türlü muhalefeti yapmasına, hedef uzak, yollar çetrefilli olmasına rağmen kararlı idik.İlk hedef Dipsizgöl.Dipsizgöl'e gitmek çocukluğumda içimde bir ukte idi. Dipsizgölün adını duyupta gidemeyenlere armağanım olsun.
Ve dostum Sadi yol arkadaşım.
Bir kaç resim ve yine çetin yollara devam. Akşam olmadan Alacabele varmamız gerekir.Pedallara sıkı basıp aşmalıyız.Hedefe varmalıyız.Nihayet Alacabel göründü, geldiğimiz yöne doğru bir foto alabiliriz artık. O da ne? Fotoğraf makinelerimiz ikisinin de pili bitik.Benim makinemi biraz zorladım ve dostumun ancak bir resmini alabildim..
Alacabelden Seydişehi're saat 20.00 da, demir atları fosil yakıtlıya atarak Konya'ya saat 22.00 intikal ettik.
HOŞÇAKALIN TEKRAR GÖRÜŞMEK DİLEĞİYLE.
Uzun zamandır siteye giremediğimden önemli günlerimde bana mesaj gönderen tüm Meyrelileri önemsiyor ve TEŞEKKÜR ediyorum.
